O książce: rok / Pierwsze wydanie w czasopiśmie „Northern Herald”, 1887, nr 1. Za życia pisarza była wielokrotnie wznawiana w ramach „Opowieści Uralskich”. Rękopis przechowywany jest w Archiwum Obwodowym w Swierdłowsku. Wydano według tekstu: D. N. Mamin-Sibiryak „Opowieści Uralskie”, wydanie czwarte, M., 1905, t. III, z poprawkami literówek z poprzednich wydań składała się z prawdziwych faktów. O spotkaniach ze studentami w kopalniach w czasie wakacji i czytaniu pod ich kierunkiem literatury przyrodniczej Mamin-Sibiryak opowiadał w swoich wspomnieniach „Z odległej przeszłości”, które wyróżniają się trafnością merytoryczną. „Miałem około piętnastu lat” – napisał w swoich autobiograficznych esejach „Z odległej przeszłości” – „kiedy natknąłem się na nową książkę. Około dziesięciu mil od naszego zakładu znajdowały się słynne kopalnie platyny. Nikołaj Fedorycz, były student Uniwersytetu Kazańskiego, wstąpił tam jako kierownik, czyli w sensie fabrycznym powiernik. Kostya i ja wędrowaliśmy już z bronią po sąsiednich górach, odwiedziliśmy kopalnię, poznaliśmy nowych ludzi i znaleźliśmy tu nową książkę, mikroskop i zupełnie nowe rozmowy. W biurze kopalni mieszkał inny były student, Aleksander Aleksiejewicz, który głównie wprowadzał nas w nową wiarę. W biurze, na półce, stały nieznane nam nawet z nazwy książki. Były rozmowy botaniczne prowadzone przez Schleidena, Moleschotta, Vogta, Lyella i wiele innych znanych europejskich nazwisk. Przed naszymi oczami otwierał się zupełnie nowy świat, ogromny i nieodparcie wabiący światłem prawdziwej wiedzy i prawdziwej nauki. Byliśmy po prostu oszołomieni i nie wiedzieliśmy, za co się zabrać i co najważniejsze, jak się za to zabrać „od samego początku”, aby później nie popełnić błędu i nie trzeba było wracać do poprzedniego była naiwna i radosna wiara w naukę, która miała wszystko wyjaśnić i wszystkiego nauczyć, a sama nauka była w tych nowych książkach, które stały na półce w biurze kopalni, w opowiadaniu „Pierwsi uczniowie” – autor wyraził swoje serdeczne współczucie dla postępowych ludzi lat sześćdziesiątych. Mamin-Sibiryak cenił zasady ideologiczne i moralne demokratów lat sześćdziesiątych. Świadomość konieczności starannego zachowywania i rozwijania tych demokratycznych zasad objawiła się w wielu jego utworach, a zwłaszcza w jednym z ostatnich opowiadań „Mama».